ปี 53 [007829] “ตั้งแต่ชื่อลูกหมีแพนด้า แล้วลูกแมวล่ะ?” (เสียงจากแมวขี้บ่น)

*** กระทู้เก่า ไม่มีรูปอยู่ในคลังรูป ***



ไอ้อ้วนแมวขี้บ่นมีเรื่องมาคุยกับป๋าอีกแล้ว คราวนี้ท่าทางและน้ำเสียงค่อนข้างหงุดหงิดอยู่มากพอดู ด้วยว่าตอนนี้คนไทยทั้งประเทศมัวแต่ใช้สมองและสติปัญญาไปคิดหาชื่อให้ลูกหมีแพนด้า จนไม่สนใจไยดีอะไร แม้แต่ ส.ส.ก็ยังเข้าประชุมสภาโหรงเหรง ฝ่ายค้านอภิปรายจืดชืดเหมือนน้ำทะเลขาดเกลือ ทั้งๆที่ตั้งท่าว่าจะเอาให้ให้หนัก ให้รัฐบาลกระอักช้ำในเลย

“มัวแต่ไปคิดตั้งชื่อลูกหมีแพนด้า ดูสิ ดูซีป๋า ลูกหมาลูกแมวตั้งมากมายไม่เห็นสนใจเลย”

ไอ้อ้วนหงุดหงิดเต็มประดา บ่นพึมพำเหมือนหมีกินผึ้ง ด้วยว่าไปเตร่ไปบ้านไหนๆก็ได้ยินแต่เสียงคนคุยเรื่องตั้งชื่อลูกหมีแพนด้าเล็ดลอดออกมาจากในบ้าน แม้แต่รัฐมนตรียังออกมาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องตั้งชื่อลูกหมีแพนด้า...นั่น มันรู้ถึงขนาดนั้น รู้ได้ยังไงนี่ ไอ้อ้วนไม่ใช่แมวธรรมดานะนี่

“ก็ป๋าเปิดทีวีเสียงดังปานนั้น ผมก็ได้ยินสิป๋า แหม แพนด้าๆๆ” ได้อ้วนทำเสียงประชด

“อะไรเหรอ เรียกแพนด้าทำไม” เจ้าแพนด้า น้องชายไอ้อ้วนซึ่งนอนอยู่ใต้ม้าหินชะโงกหน้าออกมามองแล้วร้องถาม “แพนด้าจะนอน แหมกำลังฝัน”

“เขาไม่ได้เรียกแก เขาพูดถึงหมีแพนด้า” ป๋าบอก “แกฝันถึงแม่สาวเปอร์เซียของแกไปเถอะ ฝันสูง”

“มันน่าน้อยใจไหมล่ะป๋า มีแต่คนเอาใจหมีแพนด้า ไม่เห็นเอาใจแมวเลย ลูกแมวตั้งมากมายไม่มีชื่อเรียก ผมเห็นทุกที่เลย เพื่อนผมที่รู้จักกันข้างนอก ไม่มีชื่อเยอะแยะมาก”

“เออ ใจเย็นๆนะไอ้อ้วน เป็นธรรมดาโลกน่ะ ของที่มีน้อยๆคนก็เห่อ” ป๋าตอบ “หมีแพนด้าเขาเอามาจากเมืองจีนโน่น เอามาแค่สองตัว ผัวกับเมีย เขาอยากให้มีลูกมาตั้งหลายปี นี่เพิ่งมีตัวแรกคนเลยตื่นเต้นกันใหญ่ หมีแพนด้านะไม่ใช่แมว หาได้ง่ายๆที่ไหน”

ไอ้อ้วนมองค้อนป๋า คงนึกน้อยใจที่แม้แต่ป๋ายังดูท่าเอนเอียงไปเข้าข้างหมีแพนด้า มันหันไปมองไอ้แพนด้าที่กำลังหลับฝันกลางวันอยู่ไม่ไกล ท่าทางอยากจะตบหน้าไอ้แพนด้าเต็มที เพราะแค้นหมีแพนด้า เลยอยากระบายใส่แมวชื่อแพนด้า

“อย่าเชียวนะไอ้อ้วน อย่าแม่แต่จะคิด” ป๋าดักคอ “ไอ้แพนด้าเป็นแมวเหมือนแก เป็นน้องแกด้วย อย่านิสัยเสีย”

ไอ้อ้วนมองค้อนป๋าอีกที แล้วก็หันไปเลียขนที่สีข้างกลบเกลื่อน

“นี่ป๋าจะเล่าอะไรให้ฟัง หมีแพนด้าน่ะเป็นสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ นานๆออกลูกที ออกทีละตัวสองตัว ไม่เหมือนพวกแกที่ออกทีเป็นฝูง หมีแพนด้ากินใบไผ่ ทีนี้ใบไผ่ก็ไม่ค่อยมี ที่สำคัญ หมีแพนด้าต้องอยู่ในห้องที่สร้างไว้โดยเฉพาะ ไปไหนมาไหนไม่ได้ จะไปเที่ยวตะลอนๆเหมือนเผ่าพันธุ์แมวน่ะอย่าหวัง พวกแกมีอิสระเสรี ทำตามใจแน่แน่วคือแมวแท้ หรือว่าแกอยากจะอยู่แบบหมีแพนด้า”

“โอ้ยๆๆ ไม่เอาล่ะป๋า ขืนอยู่แบบนั้นมีหวังเซ็งเป็ด” น่าน ฟังมันล่อสำนวนของคนเล่นเน็ตซะด้วย “แค่ป๋าจับใส่กรงไปฉีดยายังอึดอัดแทบตาย”

“นั่นแหละๆ เขาเรียกได้อย่างเสียอย่าง แต่ถ้าแกอยู่แบบหมีแพนด้าแกต้องเสียหลายอย่าง ที่สำคัญแกอยากจะไปจีบสาวตั้งแต่หน้าหมู่บ้านยันท้ายหมู่บ้านแบบที่ทำอยู่ก็อย่าได้หวัง”

“โอ้ย ไม่เอาล่ะป๋า อยู่แบบแมวๆดีกว่า”

“นั่นซี เลิกบ่นได้แล้ว ไอ้ชื่อที่เขาตั้งให้ลูกหมีแพนด้าน่ะ เขาก็ทำไปตามความนิยมแหละ ป๋าว่าเขาอยากให้คนสนใจเยอะๆ จะได้ขายไปรษณียบัตรได้แยะๆ มีเงินมากๆ คนไปเที่ยวสวนสัตว์เพียบ นี่เขาเรียกว่าการตลาดโว้ย การตลาดก็คือการหาตังค์” ป๋าพูดอารมณ์ดี “อย่างพวกแกทำการตลาดไม่ได้หรอก ไม่มีจุดขาย แจกกันทั่วเว็บยังไม่ค่อยมีคนรับเลย อิอิ”

“พอแล้วป๋า พอแล้ว ขอร้อง อย่าทับถม” ไอ้อ้วนอุทธรณ์เสียงอ่อย

“คนก็อย่างนี้แหละวะ บางทีก็บ้าไม่เข้าเรื่อง แกอยู่กับป๋าดีแล้วไม่เสียชาติแมว อย่าบ่น”

“ครับป๋า ไม่บ่นแล้ว ไปแล้วป๋า ไปเที่ยวดีกว่า” ไอ้อ้วนพูดพลางกระโดดขึ้นไปยืนบนกำแพง “แหม ได้ชื่อเท่ๆกว่าชื่อไอ้อ้วนก็ดี”

ยังไม่ทันที่ป๋าจะโต้ตอบ ไอ้อ้วนก็กระโดดลงจากกำแพงไปแล้วแบบรู้แกวกลัวป๋าจะเหน็บเข้าให้อีกหลายดอก ส่วนไอ้แพนด้ายังคงนอนหงายท้องอวดไข่สองใบ ท่าทางจะยังฝันถึงแม่สาวเปอร์เซียสีขาวขนยาวเหมือนเดิม.

ป๋าก็ได้เวลาเอนตัวลงงีบบนเก้าอี้เอนนอนอย่างสบายอารมณ์.


:$4

อย่าลืมแวะไปอ่านเรื่องแมวอื่นๆของพ่อแมวที่บล็อกนะครับ ที่ด้านล่าง...

>>> คลิกที่นี่ เรื่องแมวที่คนรักและคนที่รักแมว <<<



ชื่อเจ้าของกระทู้ : พ่อแมว
วันเวลาที่เขียน : 18/6/2552 , 10:37:38
ข้อมูลกระทู้ : อ่าน, ตอบ [1043, 4]